Για να ζεσταθουμε...

Το καλύτερο μάθημα το έκανα δίπλα από ένα τζάκι! Κάθε φορά που κάνει κρύο το σκέφτομαι. Ιδανικά, θα έθελα ένα τζάκι στην αίθουσά μου, ( και κάποιον να φροντίζει τη φωτιά , γιατί όποτε ασχολούμαι με το άθλημα, τη σβήνω!!). Πάνε πολλά χρόνια από τότε, ότι είχα τελειώσει τις σπουδές μου. Ήταν με την πρώτη μαθήτρια που ανέλαβα, μόλις επέστρεψα. Επίπεδο C2 παρακαλώ! Μία ώρα μάθημα με την Κωνσταντίνα ,δυο ώρες διάβασμα στο σπίτι εγώ για να είμαι εντάξει. Και το αίσθημα ευθύνης να χτυπάει κόκκινο! Γιατί; Γιατί ήμουν πρωτάρα και είχα απεναντί μου πολύ καλή μαθήτρια και κόρη οικογενειακών φίλων! (Όσοι είπατε ασυναίσθητα ωχ ή κουνήσατε συμπονετικά το κεφάλι, είστε δάσκαλοι!) Χαλάλι όμως, γιατί καθόμασταν δίπλα στο τζάκι και η φωτιά του δεν ήταν για μένα μόνο ζέστη, αλλά και ξεκούραση και παρηγοριά και ικανοποίηση και ευκαιρία για νέες ιδέες, αφού ζεσταινόταν η καρδιά και το μυαλό μας. 15 χρόνια μετά, συνεχίζω να διαβάζω, να προσπαθώ για την πρόοδο και την επιτυχία των παιδιών μου, να κουράζομαι, να τολμάω και να ξανασυστήνομαι! Χαλάλι όμως γιατί πάντα θα υπάρχει στην ψυχή μου εκείνο το τζάκι!

ΥΓ1 Ναι, η Κωνσταντίνα πήρε το ECPE με την πρώτη.
ΥΓ2 Κάποια στιγμή θα ξαναδιδάξω δίπλα στο τζάκι!

Καλή χρονιά να έχουμε μικροί και μεγάλοι!